IDA GERHARDT

                      IN MEMORIAM

                      Met duizend fijne zaden
                      ving het sneeuwen aan,
                      de ongerepte paden
                      ben ik alleen gegaan.
                      Roerloos ligt het volkomen
                      herschapen land om mij,
                      die mij werd weggenomen
                      nu is hij zo nabij,
                      als nadert een ontmoeten
                      in deze sneeuwen laan,
                      ik zie het spoor der voeten
                      waar wij tezamen gaan.