IDA GERHARDT
IN MEMORIAM
-
-
- Met duizend fijne zaden
- ving het sneeuwen aan,
- de ongerepte paden
- ben ik alleen gegaan.
-
- Roerloos ligt het volkomen
- herschapen land om mij, —
- die mij werd weggenomen
- nu is hij zo nabij,
-
- als nadert een ontmoeten
- in deze sneeuwen laan, —
- ik zie het spoor der voeten
- waar wij tezamen gaan.